Na een chaotisch ontbijt wordt er om 10 uur gebeld. De wegbrengers voor ons Grote Avontuur. Een paar wegbreng vrienden is veel beter dan een trein of een paar weken parkeerterrein.
Op Schiphol aangekomen worden we ontvangen door onze reisleider met de mededeling van een verlaat vertrek. 't Zal ongeveer half 4 worden. We kunnen dus nog rustig koffiedrinken met onze wegbrengers, die daarna afscheid nemen. Met spijt in 't hart???
Maar de vier uur blijkt uit te lopen tot 7 uur... 9 uur... we krijgen argwaan. De inmiddels ontvangen lunch- en dinerbonnen worden zo economisch mogelijk in allerlei lekkers omgezet, een borreltje als troost kan er ook nog af en we klinken op een spoedig vertrek! Maar wanneer?? De mogelijkheid om ergens in Amsterdam te moeten overnachten is niet uitgesloten.
Met spanning worden nadere berichten afgewacht. Die komen om 10 uur. Geen schijn van kans om nog vanavond te vertrekken. Consternatie en teleurstelling. "Spoedbijeenkomst", men verdringt zich voor de balie waar de computer uitkomst moet brengen.
Zondagmiddag om 1 uur vertrek naar Bangkok. Twee hele dagen verknoeid! Bij al deze narigheid ook een komische noot: alle taxfree gekochte artikelen moeten onverwijld weer ingeleverd worden. Helaas waren de meeste eetbare dingen tijdens de lange wacht periode al in de diverse magen verdwenen. Na wat zoeken vonden we nog een appel en een sinaasappel en een enkele bonbon helemaal alleen in een nog als nieuw doosje. Die ene bonbon werd de man achter de balie aangeboden!
Resultaat van de dag: Hotel Ibis, waar - na veel gesjouw met koffers (want de KLMbus was nog te lamlendig om een paar honderd meter verder te rijden om enkele slechtlopenden terwille te zijn) een verslagen meute belandt. IBIS, zo te zien een superde-luxe-inrichting. Het personeel bestaat hoofdzakelijk uit Engelssprekenden: Marokkanen, Indiërs en Bengali enz. En de China reizigers verdwijnen naar hun diverse slaaponderkomens...
Updated 2006 April 3