Peking

Programma: zomerpaleis - tempel van de Hemel - vriendschapswinkel. De vermoeidheid gaat nu een rol te gaan spelen, men is prikkelbaar, tegenslagen worden extra gevoeld, men is het niet eens met het opgelegde programma en nog minder met de behuizing. Behalve het gebrek aan kamers schijnt het hotel niet overmatig zindelijk te zijn: kakkerlakken en vlooien zijn gesignaleerd. De reisleider blijft thuis om voor een ander onderkomen te vechten. Wat een baan!

Zomerpaleis

Het Zomerpaleis ligt niet veraf. Een beschrijving hiervan is bijna niet mogelijk, je moet het gezien en beleefd hebben. Wat een keizerin moet die laatste geweest zijn. "Een kreng van een vrouw" zei iemand, maar ook een die met alle middelen trachtte haar wereld, het Oude China, te redden. Het geld, bestemd voor de marine, besteedde ze om dit lustoord, verwoest door de geallieerde Europese troepen, te herbouwen op de "heuvel van een lang leven".

We zien de hal van "Welwillendheid en Lang Leven" waar de staatszaken werden afgehandeld. Dan de hal van "Geluk en een lang leven" waar de keizerin-moeder woonde (de roemruchte Tzeh-si).

We lopen verder door de overdekte promenades, rijk beschilderd met legendarische voorstellingen, langs statig beboomde lanen en tuinen, door de "Zaal die de Wolken Verdrijft" (maar dan alleen de particuliere wolken van de Keizerlijke familie!). De promenade leidt verder langs de "Tuin van het Harmonieus Belang". In het chinees komen deze bloemrijke namen natuurlijk veel meer tot hun recht.

Dit was Tzeh-si's privé tuin; een zee van rust temidden van intieme paviljoentjes en ranke torens; werkelijk "een tuin in een tuin" - vol harmonie en lotusbladeren maar helaas geen bloemen nu. Ceders, rotspartijen, rustieke hoekjes.

De keien bestrating is zelfs heel zorgvuldig met figuren ingelegd. Een theater van drie verdiepingen, waar men voorstellingen placht te geven die soms een weeklang duurden. Voor de keizerin met gevolg haar eigen privé vertrek, voor de ministers de zijvleugels. Uit het plafond van dit theater kwamen dan de hemelse goden aan touwtjes naar beneden zweven, en door middel van een kunstig aangebrachte bron werd zonodig een kunstmatig meer geschapen.

Goud en ivoor

Kunstvoorwerpen in goud, ivoor en jade in de eetzaal waar madame haar maaltijden placht te gebruiken. Prachtige kraanvogels, symbool van een lang leven, wierookvaten, kolen komfoortjes voor een koude dag...
Bij elk van haar vier dagelijkse maaltijden moesten 128 verschillende spijzen aangedragen worden, ze er overigens maar enkele aanraakte. Het decorum moet toch opgehouden worden.

Raderboot

We zien ook de marmeren Raderboot, haar laatste gril, naar het voorbeeld van een Mississippiboot. Meer bijzonder dan mooi, maar wel getuigend van een tot ondergang gedoemd regeersysteem. Die boot is natuurlijk op beton verankerd, maar wij gaan het water op in een normaler vaartuig. Spelevaren op het Kunmingmeer.

Kunmingmeer

Middenin het meer heb je een prachtig overzicht over de "Hal die de Wolken verdrijft, de "Wierooktoren voor Boeddha" en de "Tempel van de Zee van Wijsheid" Al die extravagante bouwsels staan tussen zwaar geboomte. Rode pannendaken met omkrullende hoeken komen boven de bomen uit. Pagodeachtige torens, gebogen bruggetjes en kleine paviljoentjes langs het water vormen samen een 1001 nacht sprookje, afgesloten door de zachte contouren van de verre bergen.

Gebonden voetjes

De gebonden voetjes van de aristocratische chinese dames komen dan op de proppen. En de eigenlijke opzet van dit binden: verhoogd erotisch genot voor de "Heer der Schepping" Spontaan commentaar: "Wat jammer! Voor mij is het nu te laat".
Hilariteit. "Ja, in China kun je heel wat leren!" "Maar dit zijn natuurlijk meer de technische aspecten". De heer A. ontgaat een en ander en men legt hem de reden van het gelach uit. "Ja, ik vond het zo zielig dat-ie niet mee lachte . Bij al deze vrolijkheid ontdek ik dat iemand de soep met stokjes naar binnen tracht te werken.

Tien An Men-Plein

Nu gaat het weer de stad door met z'n brede straten en indrukwekkende regeringsgebouwen. Langs het grote Tien An Men-Plein, naar de "Tempels van de Hemel" .De eerste heeft daktegels van een prachtig blauw glazuur, de tweede is teer paars blauw uitgevoerd.
De verbinding tussen de twee heiligdommen loopt langs een statige laan, omzoomd met rode canna's en heel oude ceders. In een jaarlijkse processie werden hier de voor ouders van 8 keizersgeslachten vereerd. Ook hier zijn alle balken weer druk beschilderd. De felheid van de kleuren doet bijna pijn aan de ogen.

En als laatste krachttoer voor vandaag: de vriendschapswinkel. De boodschappenlijstje worden korter, er kan weer een en ander doorgeschrapt worden. Een enerverend karwei overigens, dat winkelen. Hier zijn werkelijk mooie dingen te koop en de keuze is groot, dus moeilijk.
Na het eten deelt onze reisleider het resultaat van zijn bespreking mee: het blijft natuurlijk bij het oude, hij kon er alleen één 2 persoonskamer bij krijgen, wat tenminste voor 4 mensen een oplossing betekent.